Dag 7, 28 april, Key West - Key Largo.

Vannacht allebei niet zo lekker geslapen, ondanks de lekkere bedden en de fijne kussens. Dus een beetje moei-ig vandaag. Na een ontbijtje bij de Denny's, van Yoghurt en een bagel creamcheese op naar Key Largo.

Dat was een uurtje of drie rijden, dus toen we daar aankwamen tegen half twaalf, geprobeerd in te checken. Dat kon gewoon nog niet! Dat is de eerste keer in onze amerika-vakanties dat dat niet kan! Maar goed, even gedacht wat we dan eens zouden doen. Door de verkoudheid van Barbara is snorkelen even geen optie.

We maken een stopje bij de publix en de k-mart (die is echt duur!!!)en eten een broodje. Maar niet bij quinozo want die is dicht. We hebben voor de poesjes van die catnip-muisjes gekocht, bij de publix 4.40 bij de kmart 6.59. Dat is nogal een verschil, kun je bijna een ijsje van kopen.

Dus dan toch maar naar het John Penn State Park om te kajakken. *voor de amerika-gangers: er zijn hier geen kluisjes!* We betalen naturlijk eerst toegangsgeld, bij een grappige trooper. Het is heerlijk weer, af en toe een wolkje en een lekker windje, dus mooi weer om op het water te zijn. We halen eerst een geel bonnetje (anders krijg je geen kajak) en dan op naar de kajakken. We stappen in en krijgen natte schoenen. Oja, daar hadden we even niet aan gedacht met die steunzolen, oeps. Maar goed, er zijn twee routes, een van drie kwartier en een van een half uurtje. We peddelen een eindje en na zo'n 50 minuten zijn we weer terug. Heerlijk zo op het water. Worden we goed bruin van, sorry Marcel. ;-)

Na het snorkelen, weer op naar het hotel. Daar mogen we inmiddels inchecken, maar er zijn nog steeds geen koffers. We besluiten nog even te wachten op de FEDEX, die misschien om vijf uur nog komt, maar na een half uurtje nog geen koffers. Als Sander iets uit de koffer gaat halen, vraagt hij gelijk of ze ons bellen als ze er zijn.
Als Sander onder de douche is, ga ik maar weer bellen. Omdat het een gratis nummer is, bel ik vanuit het hotel. Als ik probeer te bellen, krijg ik steeds de ingesprek toon, dus ik bel naar de frontdesk. Deze gaan de telefoon omzetten, maar steeds ingesprek. Dan loop ik maar even naar de frontdesk, waar ik word geholpen door een aardige dame, die me hun gewone vaste telefoon geeft. Dus ik bel en word keurig te woord gestaan door iemand van Virgin. Niet te vergelijken met die akelige dame van gisteren. Hij vindt het vervelend, bladiebla, sorry, bladiebla, mag ik de gegevens van het hotel waar je nu bent? Euh, maar weer naar de frontdesk, die aaridge dame verteld het adres en het telefoonnummer en de virgin meneer beloofd dat we morgen gebeld zullen worden en de tijd zullen krijgen van wanneer de koffers er zullen zijn.
Nu zijn we dus een soort van verplicht hier te blijven en kunnen we niet naar de everglades. Het punt is natuurlijk dat we hier moeten uitchecken. Dat gaan we morgen dan wel eens even bekijken. Ik hoop natuurlijk dat we voor elf uur gebeld zullen worden!!!


Inmiddels is het weer tijd om te eten, daar lijkt echt geen einde aan te komen. We besluiten aan de overkant te gaan eten. Konden we ons balkon herkennen aan onze nieuwe roze stippen handdoek!





We eten spare ribs, zijn matig, en "reef and beef" (garnalen en biefstukje). Garnalen zijn lekker, biefstukje is ook matig. Maar het toetje maakt alles goed. Sander neemt een lekker stukje key lime pie en barbara fudgie wudgie choclate pie (geweldig!) Barbara dronk een sharkbite bij deze ribs, dat was een lekker drankje! Als we vertrekken begint de life-muziek.

Dan maken we nog even een stopje bij de Familie Dollar (balen, weer geen scrap spullen) maar wel andere leuke catnip speeltjes voor de poesjes. Die worden echt verwend als we thuis komen.

Als we bij de kamer komen, neemt Sander de pillen van de wal*mart mee voor tegen de verkoudheid. Die nemen we braaf en Sander gaat even laptoppen en Barbara gaat weer zoeken haar geliefde "waar is wally boek". De life muziek gaat nog even door zo te horen, we herkennen wel een paar liedjes: son of a preacher man/respect. De rest lijkt allemaal erg op elkaar. Ze zijn best goed, die luitjes die het zingen.

(hier moest dan het filmpje komen, maar ik heb nog niet uitgevonden hoe ik de juiste format kan omzetten, dus helaas!)