Vanmorgen een beetje uitgeslapen. Dat lukt niet echt want het is hier in de kamer nogal licht omdat er geen gordijnen zijn. Wel luxaflex maar 's morgens is het wel heel licht met witte luxaflex!
Barbara heeft voor Sander ontbijt op bed gemaakt, met een toetje met vezels en een stukje stokbrood. Wel met twee verschillende soorten pindakaas :-) Voor Barbara een lekkere bagel (2e zak a 6 bagels gratis, dat kunnen wij Nederlanders toch niet weerstaan) met philly-aardbei en mashmallow fluff. Barbara vraagt zich af hoeveel potten we daarvan in de koffer meekunnen nemen, want dat is erg lekker ;-)
Sander zet het reisverslag even online, want dat is gisterenavond niet meer gelukt. Toch best onhandig zo zonder internetverbinding op de kamer.
Op naar Fairchild Tropical Garden. We rijden een half uurtje en dan zijn we er al!
We kopen twee kaartjes en kijken even snel of de vaste souvenir er is. Ook al niet hier....
Dan stappen we op het treintje en rijden een rondje door het park. Er zijn 3 kunstenaars die hier momenteel exposeren. Een Japanse, die heeft iets met polka dots,een die dingen doet met glas en een die erg lelijke dingen maakt. Tenminste dat laatste vinden wij. De polka-dot dingen zijn grappig en de glazen dingen zijn best leuk. Maar de tuin blijf het mooist, het deel het dichtst bij de entree heeft het meeste te bieden volgens de dame van de kaartjes, dus daar lopen we het meeste rond. Ze hebben zeker 20 verschillende soorten palmen en allerlei soorten agaves. Er is ook een aparte orchideeën en bromelia kas, waar we een hele stoere gele pad zien. Achteraf blijkt ie nep :-)
Ook vandaag is het weer een beetje bewolkt en dat is maar goed ook. Het lijkt wel of we wegsmelten zo heet is het. We hebben al na een uur bijna drie kwart liter water op, wat we net zo hard weer uitzweten. Nog even een rondje in de shop maar echt geen vaste souvenir.
Dan op naar Viscaya. Dat schijnt ook heel mooi te zijn. Eigenlijk waren we van plan om naar Monkey Jungle te gaan, maar we lezen op het alles amerika forum geen goeie berichten, dus dat slaan we maar over. Als we nog zin hebben gaan we misschien nog naar Bayside market, maar niet als het zo heet blijft.
Bij Viscaya aangekomen kunnen we echt nergens parkeren, dus we rijden een blokje terug en parkeren in de rij. We zien nergens een bordje om te betalen of dat je er niet mag parkeren, dus we hopen er het beste van. We lopen door naar het park en kopen maar weer eens een kaartje. Als we locals zijn is tie goedkoper. Hallo, kunt u niet horen dat wij van Rotterdam komen. Zo accentloos engels spreken we nou ook weer niet...
We lopen door en maken een foto bij de ingang. Dan lopen we naar het museum, waar we jammer genoeg geen foto's mogen maken. Het huis is erg mooi van binnen maar haalt het niet bij hearst Castle in San Simeon. Dan een rondje door de tuin. Grote gedeelte zijn afgesloten vanwege renovatie, dus we kunnen niet naar de secret garden. Het is nog steeds erg heet, dus besluiten er mee op te houden voor vandaag en lekker naar de condo terug te gaan. Het is ook al half vijf, dus een mooie tijd om er mee op te houden.
Nog even een bezoekje aan de Publix, waar we leesboekjes kopen (ja, voor de engelse cursus van Barbara) theedoeken, want die vinden we niet in de condo en een boekje met recepten.
Voor cupcakes. Heel vervelend ;-) en patatjes, stoomgroentjes en een warme kip. Amerikanen zijn echt grappige mensen, je koopt gewoon een warme kip en een bakje met rijst enzo bij de supermarkt.
Als we later in de rij staan en de meneer achter ons ziet dat ik drie boekjes heb gekocht, zegt hij dat ik 'the girl with the dragon tatoo' van Sieg Larson moet lezen. Nou we zullen op jacht gaan.
Ondertussen zijn we nog steeds niet bij de Target geweest, waar ik graag 'Waar is Wally' voor op de DS wil kopen. Toch maar eens even inprogrammeren, anders komen we er nooit.
We eten ons zelf gekookte eten op en dan is het tijd voor een echt amerikaanse cupcake! Ze smaken heerlijk en we zitten gelijk goed vol. Barbara schrijft het reisverslag en Sander doet de was. Daarna gaat alles in de droger. Als Sander terug komt, moetne we even kijken of alles nog wel past, maar het lijkt goed te gaan. Dan is het tijd om lekker te gaan slapen!
vrijdag 30 april 2010
Dag 10, 1 mei, Miami
We beginnen deze dag met een bezoekje aan het Holocaust museum. Dat is een stuk kleiner dan we dachten maar wel indrukwekkend. Zoveel doden.
Dan een bezoekje aan de botanische tuin die direct achter het museum is. Het is een klein tuintje, eigenlijk zijn we er met een minuut of tien wel door heen gewandeld. We besluiten door te rijden naar de DuckTours.
We moeten even zoeken naar het kantoortje voor kaartjes, maar uiteindelijk vond Barbara de DuckTours. Sander had de auto even ergens neer gezet en was blijven zitten, want parkeren is hier nogal duur($10 dollar per uur). Nu de kaartjes gekocht waren, gingen we op zoek naar een parkeerplek en een broodje, want inmiddels hadden we wel een beetje trek. We parkeren een stukje verderop voor 20$ voor heel de dag en lopen naar een eet tentje. Daar worden we bediend door drie wel hele sjacho dames, er kan echt geen lachje van af en het is onze duurste lunch in de hele vakantie!
Dan lopen we door naar de DuckTours, waar onze auto/boot al staat te wachten. We moeten even in de rij en dan gaan we eindelijk op weg. We komen onder andere langs de winkel van Miami Ink,Miami Beach (met veel trainende/volleyballende mannen) langs star island, hisbiscus island en langs alle mooie gebouwen van het Art Deco District. De tourguide is heel erg grappig en we lachen wat af. Hij laat zelfs mensen die op straat lopen dansen :-D Hij maakt ook nog een grapje met Sander over een liedje van Taylor Swift (ik moest gewoon opzoeken wie dat nou weer is) en dat Sander speciaal om dit liedje heeft gevraagd: http://www.lyrics-celebrities.anekatips.com/you-belong-with-me-lyrics-taylor-swift. De hele vakantie blijft dit natuurlijk Sanders liedje :-) :-)
Voor ons zit ook een Nederlands stel, waar we wel mee aan de praat raken maar die snel wegrennen als we uitgestapt zijn. We verdenken ze er van, dat ze bang zijn om verder met ons te praten omdat we ze misschien zouden kunnen vragen iets te gaan drinken :):):). Toen we aan het kletsen waren vertelde ze dat ze twee jaar geleden ook in het zuid-westen waren en dat ze dat ook geweldig vonden net als wij vorig jaar. Aan het einde kwamen we nog langs een agent, waarbij de tourguide het liedje van de film Cops ging op zetten en wij allemaal moesten mee zingen. Aan het einde zei hij, dat het Sander's keuze was, dat hij uit Nederland kwam en dat die agent hem zou kunnen vinden :-)
We besluiten de auto nog even te laten staan en te kijken of we het Art Deco District te voet kunnen verkennen en of dat eigenlijk niet te ver is. Na een flinke wandeling door het Art Deco District, waar ik weer een berg foto's heb genomen, zijn we best een beetje moe. Aan de ene kant is het jammer dat het zo bewolkt is, maar aan de andere kant is dat niet zo erg. Gisteren in de zoo, zijn we ondanks dat we zijn ingesmeerd best nog verbrand, dus schaduw is best welkom. Beetje jammer van de foto's maar misschien kan er nog wat ge-foto-shopt worden :-)
Nog even naar de Publix voor wat boodschappen, marshmallow fluff en 2 soorten pindakaas en ik vond hier ook Arizona thee. Dat hebben we bij Robeco in ice-tea en dat is erg lekker. Ben benieuwd of dit ook lekker is. Wat broodjes voor het ontbijt en perensap.
Vanavond hebben we een lekker starbucks-ijsje gegeten en nu is het tijd voor het reisverslag en een beetje relaxen! We kijken naar een stukje naar The Negotiator, dat blijft toch een geweldige film.
En dan gaan we maar weer lekker slapen.
Dan een bezoekje aan de botanische tuin die direct achter het museum is. Het is een klein tuintje, eigenlijk zijn we er met een minuut of tien wel door heen gewandeld. We besluiten door te rijden naar de DuckTours.
We moeten even zoeken naar het kantoortje voor kaartjes, maar uiteindelijk vond Barbara de DuckTours. Sander had de auto even ergens neer gezet en was blijven zitten, want parkeren is hier nogal duur($10 dollar per uur). Nu de kaartjes gekocht waren, gingen we op zoek naar een parkeerplek en een broodje, want inmiddels hadden we wel een beetje trek. We parkeren een stukje verderop voor 20$ voor heel de dag en lopen naar een eet tentje. Daar worden we bediend door drie wel hele sjacho dames, er kan echt geen lachje van af en het is onze duurste lunch in de hele vakantie!
Dan lopen we door naar de DuckTours, waar onze auto/boot al staat te wachten. We moeten even in de rij en dan gaan we eindelijk op weg. We komen onder andere langs de winkel van Miami Ink,Miami Beach (met veel trainende/volleyballende mannen) langs star island, hisbiscus island en langs alle mooie gebouwen van het Art Deco District. De tourguide is heel erg grappig en we lachen wat af. Hij laat zelfs mensen die op straat lopen dansen :-D Hij maakt ook nog een grapje met Sander over een liedje van Taylor Swift (ik moest gewoon opzoeken wie dat nou weer is) en dat Sander speciaal om dit liedje heeft gevraagd: http://www.lyrics-celebrities.anekatips.com/you-belong-with-me-lyrics-taylor-swift. De hele vakantie blijft dit natuurlijk Sanders liedje :-) :-)
Voor ons zit ook een Nederlands stel, waar we wel mee aan de praat raken maar die snel wegrennen als we uitgestapt zijn. We verdenken ze er van, dat ze bang zijn om verder met ons te praten omdat we ze misschien zouden kunnen vragen iets te gaan drinken :):):). Toen we aan het kletsen waren vertelde ze dat ze twee jaar geleden ook in het zuid-westen waren en dat ze dat ook geweldig vonden net als wij vorig jaar. Aan het einde kwamen we nog langs een agent, waarbij de tourguide het liedje van de film Cops ging op zetten en wij allemaal moesten mee zingen. Aan het einde zei hij, dat het Sander's keuze was, dat hij uit Nederland kwam en dat die agent hem zou kunnen vinden :-)
We besluiten de auto nog even te laten staan en te kijken of we het Art Deco District te voet kunnen verkennen en of dat eigenlijk niet te ver is. Na een flinke wandeling door het Art Deco District, waar ik weer een berg foto's heb genomen, zijn we best een beetje moe. Aan de ene kant is het jammer dat het zo bewolkt is, maar aan de andere kant is dat niet zo erg. Gisteren in de zoo, zijn we ondanks dat we zijn ingesmeerd best nog verbrand, dus schaduw is best welkom. Beetje jammer van de foto's maar misschien kan er nog wat ge-foto-shopt worden :-)
Nog even naar de Publix voor wat boodschappen, marshmallow fluff en 2 soorten pindakaas en ik vond hier ook Arizona thee. Dat hebben we bij Robeco in ice-tea en dat is erg lekker. Ben benieuwd of dit ook lekker is. Wat broodjes voor het ontbijt en perensap.
Vanavond hebben we een lekker starbucks-ijsje gegeten en nu is het tijd voor het reisverslag en een beetje relaxen! We kijken naar een stukje naar The Negotiator, dat blijft toch een geweldige film.
En dan gaan we maar weer lekker slapen.
Dag 9, 30 april, Miami
Hoi
Even ter update we weten niet of we de komende 4/5 dagen kunnen bloggen omdat we in een appartement in Miami zitten en misschien is daar geen internet.
Gr Barbara en Sander
Toch gelukt beneden in de receptie hebben ze internet.
Ook deze morgen weer lekker vroeg opgestaan, uitslapen zal wel niets worden deze vakantie!
Eerst maar even naar het ontbijt. Sander zijn cornflakes en Barbara neem een rozijnen bagel, met pindakaas/banaan en creamcheese/honing en iets wat er uit ziet als een koffiebroodje. Dat koffiebroodje word opgegeten door Sander. Erg lekker allemaal weer. Dan gaan we uitchecken.
Bij de auto aangekomen, haalt Sander eerst zoveel mogelijk spullen uit de achterbak zodat de koffers er in kunnen. De rest proppen we boven op de koffers.
We rijden naar de MiamiZoo. Daar kopen we rond half tien een kaartje en een polsbandje voor de monorail. Deze dierentuin is heel mooi aangelegd en tot onze verbazing is ook het superrustig. We beginnen bij de tijgers, ze hebben hier ook een witte!! Dan gaan we naar de monorail. Die is oud en krakerig, maar wel met airco. Op zich krijgen we ook nog een uitleg, maar we verstaan er niets van.
Het is zeer rustig in de monorail, er zitten alleen nog drie moeders met kinderwagen in, een stukje verderop. Ze verhuren hier ook fietsen, zodat je niet zover hoeft te lopen en daar zien we er wel een paar van voorbij komen.
Het is in het park ook rustig, meerdere keren lopen we helemaal alleen op de paden. Het is wel te merken dat het warm is, want veel van de beesten liggen lekker in de schaduw te slapen. Barbara voert nog een giraf (de baas van de kudde van 14 jaar) en we eten een ijsje uit de automaat. Als lunch eten we een hotdog, vlak bij Amazon and beyond. We denken dat dat een nieuw stukje park is, want alles ziet er nog zo nieuw uit. Je kunt er een audio tour huren en op de foto met Diego.
Er zijn trouwens wel een aantal school-klassen in het park, maar daar hebben we weinig last van.
Wat we wel onderweg tegenkomen is een 'douche' bedient door de chimpansees. Ik wil dat Sander daar onder gaat staan, maar de chimpansees hebben het veel te warm om te bewegen :-)
Barbara maakt ongeveer 150 foto's, als de accu van haar nieuwe fototoestel begint te mopperen. (Alvast gekregen verjaardagskado :-D ) Het valt ook niet mee, opgeladen worden met 110V. We kopen nog even de vaste souvenier .Tegen die tijd hebben we het ook wel zo'n beetje gezien en rond 15:00 vertrekken we uit het park.
We bellen naar Val, om te vragen of hij ons eerder kan ontmoeten bij de condo. Helaas kan hij niet eerder dan 18:00. We besluiten toch maar vast die kant op te rijden en komen in de file. Gelukkig niet zo erg en we komen dan rond 14:30 aan bij het adres van de condo. We rijden een rondje om de buurt alvast te bekijken en maken een stopje bij de Publix om wat eten en te drinken te kopen. Barbara koopt pop-tarts, want ze heeft gelezen dat die heel erg lekker zijn. Erg benieuwd!
Dan is het tijd om naar de condo te rijden. Barbara stapt even uit om te vragen hoe het werkt daar en het blijkt dat het valetparking is. Dus Sander rijd de auto voor de deur en we worden door iemand geholpen met de koffers. Het is natuurlijk een rommeltje, want we hebben al die tasjes bovenop gestopt. Gelukkig hadden we de addidas tassen er al uitgehaald, dus daar stoppen we alle losse tasjes in. We bellen Val nog een keer om te zeggen dat we er zijn en hij zegt dat hij er aankomt.
We kijken nog even bij de brochures en dan komt Val zich voorstellen. We zitten in condo 703 en hij geeft het nummer ook door aan de valet-parking meneer. We krijgen een blauw kaartje waarmee we onze auto weer kunnen terugkrijgen.
Val wijst ons op de vendingmachines, het zwembad en het restaurant. Dan gaan we naar de 7e verdieping. Val opent de deur en de condo is net als op foto's, errug gaaf. Alles zit er in én we hebben ocean-view! De koffers worden naar binnen gesleurd, wat hebben we toch een hoop spullen.
We krijgen een complementair wijntje van Val en hij geeft ons nog wat tips voor de winkels in de buurt. Dan vertrekt hij, nadat hij ons heeft laten zien waar de wasmachines zijn.
Als hij weg is, willen we de condo weer in, maar hoe werkt zo'n amerikaans slot! Aha, eerst de sleutel omdraaien en dan een beetje links en rechts en open is de deur. Omdat het al 19:00 is besluiten we eerst wat te gaan eten in het restaurant. Dat is niet echt een heel groot succes. En als er later twee andere mensen komen, worden die in het donker neergezet. Beetje raar. Het eten is aardig en we besluiten geen toetje te nemen maar om lekker naar boven te gaan.
Eenmaal boven aangekomen, haalt Barbara alle koffers en tassen leeg zodat het net lijkt of er een bom gebarsten is. :-D Barbara zoekt nog alle folders na voor coupons en nadat alles weer een beetje inpakt en opgeruimd is, is het half elf en gaan we lekker slapen. De airco is hier zalig stil, alleen de koelkast lijkt soms een beetje op te stijgen. We vallen dan ook in slaap met het geluid van de golven......
Even ter update we weten niet of we de komende 4/5 dagen kunnen bloggen omdat we in een appartement in Miami zitten en misschien is daar geen internet.
Gr Barbara en Sander
Toch gelukt beneden in de receptie hebben ze internet.
Ook deze morgen weer lekker vroeg opgestaan, uitslapen zal wel niets worden deze vakantie!
Eerst maar even naar het ontbijt. Sander zijn cornflakes en Barbara neem een rozijnen bagel, met pindakaas/banaan en creamcheese/honing en iets wat er uit ziet als een koffiebroodje. Dat koffiebroodje word opgegeten door Sander. Erg lekker allemaal weer. Dan gaan we uitchecken.
Bij de auto aangekomen, haalt Sander eerst zoveel mogelijk spullen uit de achterbak zodat de koffers er in kunnen. De rest proppen we boven op de koffers.
We rijden naar de MiamiZoo. Daar kopen we rond half tien een kaartje en een polsbandje voor de monorail. Deze dierentuin is heel mooi aangelegd en tot onze verbazing is ook het superrustig. We beginnen bij de tijgers, ze hebben hier ook een witte!! Dan gaan we naar de monorail. Die is oud en krakerig, maar wel met airco. Op zich krijgen we ook nog een uitleg, maar we verstaan er niets van.
Het is zeer rustig in de monorail, er zitten alleen nog drie moeders met kinderwagen in, een stukje verderop. Ze verhuren hier ook fietsen, zodat je niet zover hoeft te lopen en daar zien we er wel een paar van voorbij komen.
Het is in het park ook rustig, meerdere keren lopen we helemaal alleen op de paden. Het is wel te merken dat het warm is, want veel van de beesten liggen lekker in de schaduw te slapen. Barbara voert nog een giraf (de baas van de kudde van 14 jaar) en we eten een ijsje uit de automaat. Als lunch eten we een hotdog, vlak bij Amazon and beyond. We denken dat dat een nieuw stukje park is, want alles ziet er nog zo nieuw uit. Je kunt er een audio tour huren en op de foto met Diego.
Er zijn trouwens wel een aantal school-klassen in het park, maar daar hebben we weinig last van.
Wat we wel onderweg tegenkomen is een 'douche' bedient door de chimpansees. Ik wil dat Sander daar onder gaat staan, maar de chimpansees hebben het veel te warm om te bewegen :-)
Barbara maakt ongeveer 150 foto's, als de accu van haar nieuwe fototoestel begint te mopperen. (Alvast gekregen verjaardagskado :-D ) Het valt ook niet mee, opgeladen worden met 110V. We kopen nog even de vaste souvenier .Tegen die tijd hebben we het ook wel zo'n beetje gezien en rond 15:00 vertrekken we uit het park.
We bellen naar Val, om te vragen of hij ons eerder kan ontmoeten bij de condo. Helaas kan hij niet eerder dan 18:00. We besluiten toch maar vast die kant op te rijden en komen in de file. Gelukkig niet zo erg en we komen dan rond 14:30 aan bij het adres van de condo. We rijden een rondje om de buurt alvast te bekijken en maken een stopje bij de Publix om wat eten en te drinken te kopen. Barbara koopt pop-tarts, want ze heeft gelezen dat die heel erg lekker zijn. Erg benieuwd!
Dan is het tijd om naar de condo te rijden. Barbara stapt even uit om te vragen hoe het werkt daar en het blijkt dat het valetparking is. Dus Sander rijd de auto voor de deur en we worden door iemand geholpen met de koffers. Het is natuurlijk een rommeltje, want we hebben al die tasjes bovenop gestopt. Gelukkig hadden we de addidas tassen er al uitgehaald, dus daar stoppen we alle losse tasjes in. We bellen Val nog een keer om te zeggen dat we er zijn en hij zegt dat hij er aankomt.
We kijken nog even bij de brochures en dan komt Val zich voorstellen. We zitten in condo 703 en hij geeft het nummer ook door aan de valet-parking meneer. We krijgen een blauw kaartje waarmee we onze auto weer kunnen terugkrijgen.
Val wijst ons op de vendingmachines, het zwembad en het restaurant. Dan gaan we naar de 7e verdieping. Val opent de deur en de condo is net als op foto's, errug gaaf. Alles zit er in én we hebben ocean-view! De koffers worden naar binnen gesleurd, wat hebben we toch een hoop spullen.
We krijgen een complementair wijntje van Val en hij geeft ons nog wat tips voor de winkels in de buurt. Dan vertrekt hij, nadat hij ons heeft laten zien waar de wasmachines zijn.
Als hij weg is, willen we de condo weer in, maar hoe werkt zo'n amerikaans slot! Aha, eerst de sleutel omdraaien en dan een beetje links en rechts en open is de deur. Omdat het al 19:00 is besluiten we eerst wat te gaan eten in het restaurant. Dat is niet echt een heel groot succes. En als er later twee andere mensen komen, worden die in het donker neergezet. Beetje raar. Het eten is aardig en we besluiten geen toetje te nemen maar om lekker naar boven te gaan.
Eenmaal boven aangekomen, haalt Barbara alle koffers en tassen leeg zodat het net lijkt of er een bom gebarsten is. :-D Barbara zoekt nog alle folders na voor coupons en nadat alles weer een beetje inpakt en opgeruimd is, is het half elf en gaan we lekker slapen. De airco is hier zalig stil, alleen de koelkast lijkt soms een beetje op te stijgen. We vallen dan ook in slaap met het geluid van de golven......
donderdag 29 april 2010
Dag 8, 29 april, Key Largo - Miami
Lang gewacht, stil gezwegen, nooit gedacht, toch onze koffers gekregen!!!!
Vanmorgen lekker vroeg opgestaan, 7 uur en op ons gemak ontbeten. Sander was even naar de dunkin donuts gereden. Jammer genoeg was die deze keer in de benzinepomp dus geen bagelstengels! En geen ice-tea. Moeten we even onthouden voor de volgende keer!
Eerst nog even naar de receptie, of ze onze koffers wel willen aanpakken. Maar ook als we al uitgecheckt zijn, is dat geen probleem. Ook deze meneer vind het geen stijl hoe Virgin met onze koffers omgaat,dus dat helpt ook mee. Alle vier de wal*mart tasjes weer ingepakt (yes, we like to travel light!) en in de auto gezet. Er komt een FEDEX auto aan, zullen we nog even wachten? Want als deze onze koffers heeft, hoeven we niet meer helemaal terug te rijden. Helaas ook na een kwartiertje wachten komt hij niet terug, dus besluiten we toch maar naar de Everglades te rijden.
Als we daar aankomen (we worden gelukkig niet aangehouden bij de snelheidscontrole met lasergun.) moeten we even betalen en rijden we door naar het uiteinde van het park. Daar willen we eigenlijk een rondje met de boot, maar die gaat net weg en we hebben geen zin om anderhalf uur te wachten. We nemen nog even snel een alligator foto. Verder is er niet echt veel te zien. We doen een korte wandeling, daar zien we vooral veel gras...maar uiteindelijk zijn we het er allebei over eens dit park is niet echt aan ons besteed.
We gaan het nog in shark valley proberen van de week om te kijken of we er daar wat aan vinden en om met de airboat mee te gaan.
We besluiten om naar het hotel te rijden, waar we rond 16:00 aankomen. Als ik de trap op kom, steekt de jongen van de frontdesk zijn armen al omhoog. De koffers zijn aangekomen!!! Allebei en alle spullen lijken er nog in te zitten. Alleen het voorvakje van de ene koffer is opgescheurd, maar daar stoppen we toch nooit iets in, dus dat maakt ook niet uit. Daar dienen we nog wel een claim voor in bij onze vrienden van Virgin.
Dus wij blij op weg met onze koffers richting Miami. We hadden hier nog geen hotel geboekt, dus even met google gezocht en uitgekomen bij de Holiday Inn Express. Als we daar aankomen, blijkt er nog één kamer vrij te zijn en omdat het de laatste kamer is, krijgen we 20$ korting als we lid worden van de Holiday-Inn. Nou dat doen we graag, ze mailen ons maar een eind weg. We vragen nog even waar we het beste kunnen gaan eten en ze sturen naar Sergio's, een cubaans restaurant.
We pakken onze koffers een soort van helemaal uit :-) om te kijken of echt alles er nog in zit. Alles zit nog in de toilettassen dus alles is er nog. Het is toch wel fijn om lekker onze eigen kleding aan te kunnen doen.
Dan rijden we naar Sergio's waar we echte cubaanse steak eten en Barbara echte Sangria drinkt. Terug naar het hotel om de koffers weer een beetje in te pakken en om dan lekker te gaan slapen!
Vanmorgen lekker vroeg opgestaan, 7 uur en op ons gemak ontbeten. Sander was even naar de dunkin donuts gereden. Jammer genoeg was die deze keer in de benzinepomp dus geen bagelstengels! En geen ice-tea. Moeten we even onthouden voor de volgende keer!
Eerst nog even naar de receptie, of ze onze koffers wel willen aanpakken. Maar ook als we al uitgecheckt zijn, is dat geen probleem. Ook deze meneer vind het geen stijl hoe Virgin met onze koffers omgaat,dus dat helpt ook mee. Alle vier de wal*mart tasjes weer ingepakt (yes, we like to travel light!) en in de auto gezet. Er komt een FEDEX auto aan, zullen we nog even wachten? Want als deze onze koffers heeft, hoeven we niet meer helemaal terug te rijden. Helaas ook na een kwartiertje wachten komt hij niet terug, dus besluiten we toch maar naar de Everglades te rijden.
Als we daar aankomen (we worden gelukkig niet aangehouden bij de snelheidscontrole met lasergun.) moeten we even betalen en rijden we door naar het uiteinde van het park. Daar willen we eigenlijk een rondje met de boot, maar die gaat net weg en we hebben geen zin om anderhalf uur te wachten. We nemen nog even snel een alligator foto. Verder is er niet echt veel te zien. We doen een korte wandeling, daar zien we vooral veel gras...maar uiteindelijk zijn we het er allebei over eens dit park is niet echt aan ons besteed.
We gaan het nog in shark valley proberen van de week om te kijken of we er daar wat aan vinden en om met de airboat mee te gaan.
We besluiten om naar het hotel te rijden, waar we rond 16:00 aankomen. Als ik de trap op kom, steekt de jongen van de frontdesk zijn armen al omhoog. De koffers zijn aangekomen!!! Allebei en alle spullen lijken er nog in te zitten. Alleen het voorvakje van de ene koffer is opgescheurd, maar daar stoppen we toch nooit iets in, dus dat maakt ook niet uit. Daar dienen we nog wel een claim voor in bij onze vrienden van Virgin.
Dus wij blij op weg met onze koffers richting Miami. We hadden hier nog geen hotel geboekt, dus even met google gezocht en uitgekomen bij de Holiday Inn Express. Als we daar aankomen, blijkt er nog één kamer vrij te zijn en omdat het de laatste kamer is, krijgen we 20$ korting als we lid worden van de Holiday-Inn. Nou dat doen we graag, ze mailen ons maar een eind weg. We vragen nog even waar we het beste kunnen gaan eten en ze sturen naar Sergio's, een cubaans restaurant.
We pakken onze koffers een soort van helemaal uit :-) om te kijken of echt alles er nog in zit. Alles zit nog in de toilettassen dus alles is er nog. Het is toch wel fijn om lekker onze eigen kleding aan te kunnen doen.
Dan rijden we naar Sergio's waar we echte cubaanse steak eten en Barbara echte Sangria drinkt. Terug naar het hotel om de koffers weer een beetje in te pakken en om dan lekker te gaan slapen!
Dag 7, 28 april, Key West - Key Largo.
Vannacht allebei niet zo lekker geslapen, ondanks de lekkere bedden en de fijne kussens. Dus een beetje moei-ig vandaag. Na een ontbijtje bij de Denny's, van Yoghurt en een bagel creamcheese op naar Key Largo.
Dat was een uurtje of drie rijden, dus toen we daar aankwamen tegen half twaalf, geprobeerd in te checken. Dat kon gewoon nog niet! Dat is de eerste keer in onze amerika-vakanties dat dat niet kan! Maar goed, even gedacht wat we dan eens zouden doen. Door de verkoudheid van Barbara is snorkelen even geen optie.
We maken een stopje bij de publix en de k-mart (die is echt duur!!!)en eten een broodje. Maar niet bij quinozo want die is dicht. We hebben voor de poesjes van die catnip-muisjes gekocht, bij de publix 4.40 bij de kmart 6.59. Dat is nogal een verschil, kun je bijna een ijsje van kopen.
Dus dan toch maar naar het John Penn State Park om te kajakken. *voor de amerika-gangers: er zijn hier geen kluisjes!* We betalen naturlijk eerst toegangsgeld, bij een grappige trooper. Het is heerlijk weer, af en toe een wolkje en een lekker windje, dus mooi weer om op het water te zijn. We halen eerst een geel bonnetje (anders krijg je geen kajak) en dan op naar de kajakken. We stappen in en krijgen natte schoenen. Oja, daar hadden we even niet aan gedacht met die steunzolen, oeps. Maar goed, er zijn twee routes, een van drie kwartier en een van een half uurtje. We peddelen een eindje en na zo'n 50 minuten zijn we weer terug. Heerlijk zo op het water. Worden we goed bruin van, sorry Marcel. ;-)
Na het snorkelen, weer op naar het hotel. Daar mogen we inmiddels inchecken, maar er zijn nog steeds geen koffers. We besluiten nog even te wachten op de FEDEX, die misschien om vijf uur nog komt, maar na een half uurtje nog geen koffers. Als Sander iets uit de koffer gaat halen, vraagt hij gelijk of ze ons bellen als ze er zijn.
Als Sander onder de douche is, ga ik maar weer bellen. Omdat het een gratis nummer is, bel ik vanuit het hotel. Als ik probeer te bellen, krijg ik steeds de ingesprek toon, dus ik bel naar de frontdesk. Deze gaan de telefoon omzetten, maar steeds ingesprek. Dan loop ik maar even naar de frontdesk, waar ik word geholpen door een aardige dame, die me hun gewone vaste telefoon geeft. Dus ik bel en word keurig te woord gestaan door iemand van Virgin. Niet te vergelijken met die akelige dame van gisteren. Hij vindt het vervelend, bladiebla, sorry, bladiebla, mag ik de gegevens van het hotel waar je nu bent? Euh, maar weer naar de frontdesk, die aaridge dame verteld het adres en het telefoonnummer en de virgin meneer beloofd dat we morgen gebeld zullen worden en de tijd zullen krijgen van wanneer de koffers er zullen zijn.
Nu zijn we dus een soort van verplicht hier te blijven en kunnen we niet naar de everglades. Het punt is natuurlijk dat we hier moeten uitchecken. Dat gaan we morgen dan wel eens even bekijken. Ik hoop natuurlijk dat we voor elf uur gebeld zullen worden!!!
Inmiddels is het weer tijd om te eten, daar lijkt echt geen einde aan te komen. We besluiten aan de overkant te gaan eten. Konden we ons balkon herkennen aan onze nieuwe roze stippen handdoek!
We eten spare ribs, zijn matig, en "reef and beef" (garnalen en biefstukje). Garnalen zijn lekker, biefstukje is ook matig. Maar het toetje maakt alles goed. Sander neemt een lekker stukje key lime pie en barbara fudgie wudgie choclate pie (geweldig!) Barbara dronk een sharkbite bij deze ribs, dat was een lekker drankje! Als we vertrekken begint de life-muziek.
Dan maken we nog even een stopje bij de Familie Dollar (balen, weer geen scrap spullen) maar wel andere leuke catnip speeltjes voor de poesjes. Die worden echt verwend als we thuis komen.
Als we bij de kamer komen, neemt Sander de pillen van de wal*mart mee voor tegen de verkoudheid. Die nemen we braaf en Sander gaat even laptoppen en Barbara gaat weer zoeken haar geliefde "waar is wally boek". De life muziek gaat nog even door zo te horen, we herkennen wel een paar liedjes: son of a preacher man/respect. De rest lijkt allemaal erg op elkaar. Ze zijn best goed, die luitjes die het zingen.
(hier moest dan het filmpje komen, maar ik heb nog niet uitgevonden hoe ik de juiste format kan omzetten, dus helaas!)
Dat was een uurtje of drie rijden, dus toen we daar aankwamen tegen half twaalf, geprobeerd in te checken. Dat kon gewoon nog niet! Dat is de eerste keer in onze amerika-vakanties dat dat niet kan! Maar goed, even gedacht wat we dan eens zouden doen. Door de verkoudheid van Barbara is snorkelen even geen optie.
We maken een stopje bij de publix en de k-mart (die is echt duur!!!)en eten een broodje. Maar niet bij quinozo want die is dicht. We hebben voor de poesjes van die catnip-muisjes gekocht, bij de publix 4.40 bij de kmart 6.59. Dat is nogal een verschil, kun je bijna een ijsje van kopen.
Dus dan toch maar naar het John Penn State Park om te kajakken. *voor de amerika-gangers: er zijn hier geen kluisjes!* We betalen naturlijk eerst toegangsgeld, bij een grappige trooper. Het is heerlijk weer, af en toe een wolkje en een lekker windje, dus mooi weer om op het water te zijn. We halen eerst een geel bonnetje (anders krijg je geen kajak) en dan op naar de kajakken. We stappen in en krijgen natte schoenen. Oja, daar hadden we even niet aan gedacht met die steunzolen, oeps. Maar goed, er zijn twee routes, een van drie kwartier en een van een half uurtje. We peddelen een eindje en na zo'n 50 minuten zijn we weer terug. Heerlijk zo op het water. Worden we goed bruin van, sorry Marcel. ;-)
Na het snorkelen, weer op naar het hotel. Daar mogen we inmiddels inchecken, maar er zijn nog steeds geen koffers. We besluiten nog even te wachten op de FEDEX, die misschien om vijf uur nog komt, maar na een half uurtje nog geen koffers. Als Sander iets uit de koffer gaat halen, vraagt hij gelijk of ze ons bellen als ze er zijn.
Als Sander onder de douche is, ga ik maar weer bellen. Omdat het een gratis nummer is, bel ik vanuit het hotel. Als ik probeer te bellen, krijg ik steeds de ingesprek toon, dus ik bel naar de frontdesk. Deze gaan de telefoon omzetten, maar steeds ingesprek. Dan loop ik maar even naar de frontdesk, waar ik word geholpen door een aardige dame, die me hun gewone vaste telefoon geeft. Dus ik bel en word keurig te woord gestaan door iemand van Virgin. Niet te vergelijken met die akelige dame van gisteren. Hij vindt het vervelend, bladiebla, sorry, bladiebla, mag ik de gegevens van het hotel waar je nu bent? Euh, maar weer naar de frontdesk, die aaridge dame verteld het adres en het telefoonnummer en de virgin meneer beloofd dat we morgen gebeld zullen worden en de tijd zullen krijgen van wanneer de koffers er zullen zijn.
Nu zijn we dus een soort van verplicht hier te blijven en kunnen we niet naar de everglades. Het punt is natuurlijk dat we hier moeten uitchecken. Dat gaan we morgen dan wel eens even bekijken. Ik hoop natuurlijk dat we voor elf uur gebeld zullen worden!!!
Inmiddels is het weer tijd om te eten, daar lijkt echt geen einde aan te komen. We besluiten aan de overkant te gaan eten. Konden we ons balkon herkennen aan onze nieuwe roze stippen handdoek!
We eten spare ribs, zijn matig, en "reef and beef" (garnalen en biefstukje). Garnalen zijn lekker, biefstukje is ook matig. Maar het toetje maakt alles goed. Sander neemt een lekker stukje key lime pie en barbara fudgie wudgie choclate pie (geweldig!) Barbara dronk een sharkbite bij deze ribs, dat was een lekker drankje! Als we vertrekken begint de life-muziek.
Dan maken we nog even een stopje bij de Familie Dollar (balen, weer geen scrap spullen) maar wel andere leuke catnip speeltjes voor de poesjes. Die worden echt verwend als we thuis komen.
Als we bij de kamer komen, neemt Sander de pillen van de wal*mart mee voor tegen de verkoudheid. Die nemen we braaf en Sander gaat even laptoppen en Barbara gaat weer zoeken haar geliefde "waar is wally boek". De life muziek gaat nog even door zo te horen, we herkennen wel een paar liedjes: son of a preacher man/respect. De rest lijkt allemaal erg op elkaar. Ze zijn best goed, die luitjes die het zingen.
(hier moest dan het filmpje komen, maar ik heb nog niet uitgevonden hoe ik de juiste format kan omzetten, dus helaas!)
woensdag 28 april 2010
Dag 6, 27 april, Florida City- Key West
Vanmorgen lekker uitgeslapen en dus ietsie later vertrokken naar Key West.
We waren maar matig tevreden over de fairway inn, maar gelukkig was het maar voor een nachtje. Eerst ontbeten bij de dunkin donuts, zoals dat hoort in Amerika :-D
Sander twee croissants, lekker amerikaans en helemaal niet frans ofzo en barbara twisted bagels. Die waren nieuw en daar houd ik wel van! Erg lekker maar snel op.
Toen een stukje rijden over de highway 1, erg leuke huizen gezien, heel gaaf in koloniale stijl en op ons gemakje naar Key West. Onderweg niet veel beleefd, paar foto's en filmpjes genomen, even gewacht voor de brug, ons verwonderd over hoe het kan dat er op de oude treinrails bomen groeien en ineens waren we er.
Helaas bij de receptie geen koffers, dus onze wal*mart-tasjes-verzameling mee naar boven genomen, laptopje opgeborgen en op naar Key West. Eerst gesproken met de 'concierge' die ons allerlei leuke tips gaf. In ieder geval waar we konden parkeren voor 10$ ipv voor 15$, dus dat was alweer mee genomen. Even rond gereden, bijna op het militaire terrein terecht gekomen (foutje van de BARBAR)en uiteindelijk toch bij de parkeerplek. Daarna te voet naar Duvalstreet, daar winkels gekeken, bij het HardRock cafe wat gedronken (en weer een glaasje voor de collectie!) meer winkels gekeken, bij het most southern point geweest, foto's genomen, een echt cobra (http://ic2.pbase.com/o6/81/540581/1/48330668.z3MoX9Tn.FordCobra196648330668.jpg) gezien (totaal vergeten daar een foto van te nemen, oeps!) Toen naar Mallory Square voor de straatartisten. Niks te zien!
Veels te vroeg natuurlijk, dus dan maar even lekker op het terras, eindelijk key lime pie gegeten. Erg lekker en voor herhaling vatbaar. Verder niet zoveel honger, dus toen de straatartisten kwamen zijn we een rondje gaan lopen.
Dat werd een kort rondje, dus maar gaan zitten op het randje om te genieten van de zonsondergang. Heel romantisch :-D (@ Els, maar niet zo mooi als in Egypte bij Old Cataract)
Toen de zon eindelijk onder was, wat duurde dat lang zeg!, even de cubaanse winkel in en een souvenier gekocht voor de vader van Barbara (we zullen niet verklappen wat het is, en er mag niet geraden worden ;-) ) en toen op naar de auto. Die stond er nog en met een kleine omweg, weer veroorzaakt door de BARBAR, kwamen we aan bij de BK waar we even wat hebben gegeten.
Bij de receptie, nog geen koffers!!! Virgin gebeld en de mevrouw vriendelijk doch dringend verzocht onze koffers op te sturen. Zo te zien aan de tracking zijn ze morgen op Key Largo. Anders: Sue you! Net even lekker gedouched en nu het verslag. Hopelijk maakt deze airco wat minder herrie zodat we wat beter slapen. We hebben hier trouwens ook een soort luchtbed, wat je harder en zachter kunt oppompen, dus dat is weer fijn voor de rug. Sander heeft ook nog even gebeld naar het volgende hotel, of ze aub onze koffers willen aanpakken want als ze ze terug sturen, gaat die nare mevrouw van de virgin ons niet meer helpen.
maandag 26 april 2010
Dag 5, 26 april 2010, Napels - Florida City.
Vannacht een paar keer wakker gebliksemt van al het onweer hier. Zo'n tropische bui hebben we nog nooit meegemaakt. Het lijkt er net op of alles weg spoelt! Het regende zo hard dat we de flats in de verte niet meer kunnen zien. Na een, nu wel warme, douche op naar het ontbijt. Er is hier echt van alles, je kunt weer zelf wafels maken, er is vers fruit, broodjes, muffins, tostibrood, een paar verschilllende soorten koffie, erg lekker uitgebreid. Omdat het zo hard regent besluiten we maar niet vandaag naar de Everglades te gaan. We hebben geen zin om weg te spoelen.
In plaats daarvan gaan we lekker winkelen in de Sawgrass Mils Outlet. Daar een salade gegeten, waar is wally boeken gekocht en Sander wat t shirts. Oja, onderweg was er een meneer, die verloor zijn fiets uit zijn achterbak. Gelukkig niet vlak voor ons en we zagen ook geen ongelukken gebeuren!
Nog steeds regenachtig dus op naar Florida city! Daar aangekomen hadden we nog een kleine hoop op onze koffers, maar helaas ze zijn er niet! Wat een gedoe zeg. Sander heeft direct gebeld, maar nu kregen we een meneer die zich er over verbaasde dat zijn collega had gezegd dat ze op zondag verstuurd zouden worden. Dan rijdt de fedex niet zei hij.
Nu is Sander weer aan de lijn, de meneer van de virging gaat één koffer opsturen. Want er is er maar een. Waar die andere is, ze hebben geen idee!
Na deel 1 van dit verslag op naar de wal*mart,want we hebben toch zwemspullen nodig als we willen gaan snorkelen. Daar gelijk een soort steunzolen gekocht voor Sander en eindelijk, eindelijk, eindelijk scrapspullen voor Barbara. Ook wat tegen de keelpijn van Barbara, hopelijk gaat dat snel over want zonder stem is echt niet handig. Daarna doorgereden naar het centrum van homestead. Wat eigenlijk niet te vinden was, want het bestaat uit de CVS en de Walgreens. Het verkeer wat de stad 'ín' reed, hoopte zich op dus we besloten maar door te rijden en ergens onderweg wat te eten. Maar toen we gingen keren, zag Barbara de dollar store dus daar moest eerst gestopt worden. Na een paar minuten, werd er gebeld. De Virgin-meneer: ja sorry, we hebben die andere koffer ook gevonden dus die sturen we gelijk mee met de fedex. Geweldig nieuws!!! Hopelijk hebben we dan morgen allebei onze koffers. Dan kunnen we tenminste onze eigen kleding weer aan.
Langzamerhand kregen we ook honger, dus de tomtom het eerste de beste restaurant laten opzoeken (@ Raoul, hij werkt geweldig :-D ) En uitgekomen bij een grill restaurant. Maar dan wel een echte amerikaanse. Een leuke meid in de bgediening, die nog nooit van nederland had gehoord, maar ons zalige sparribs serveerde! Als toetje zelfgemaakte bananenpudding en pecan pie voor Sander. Nog even gestopt bij de Best Buy voor een geheugenkaartje en daarna lekker terug naar de hotelkamer. Wel een andere als net, want de tv deed het in de ene niet en we moeten wel iets te doen hebben. ;-) Ondertussen is het kwart voor negen en gaan we nog even tv kijken en 'waar is wally' zoeken en dan lekker slapen.
Morgen gaan we weer proberen uit te slapen en op naar Key West!
In plaats daarvan gaan we lekker winkelen in de Sawgrass Mils Outlet. Daar een salade gegeten, waar is wally boeken gekocht en Sander wat t shirts. Oja, onderweg was er een meneer, die verloor zijn fiets uit zijn achterbak. Gelukkig niet vlak voor ons en we zagen ook geen ongelukken gebeuren!
Nog steeds regenachtig dus op naar Florida city! Daar aangekomen hadden we nog een kleine hoop op onze koffers, maar helaas ze zijn er niet! Wat een gedoe zeg. Sander heeft direct gebeld, maar nu kregen we een meneer die zich er over verbaasde dat zijn collega had gezegd dat ze op zondag verstuurd zouden worden. Dan rijdt de fedex niet zei hij.
Nu is Sander weer aan de lijn, de meneer van de virging gaat één koffer opsturen. Want er is er maar een. Waar die andere is, ze hebben geen idee!
Na deel 1 van dit verslag op naar de wal*mart,want we hebben toch zwemspullen nodig als we willen gaan snorkelen. Daar gelijk een soort steunzolen gekocht voor Sander en eindelijk, eindelijk, eindelijk scrapspullen voor Barbara. Ook wat tegen de keelpijn van Barbara, hopelijk gaat dat snel over want zonder stem is echt niet handig. Daarna doorgereden naar het centrum van homestead. Wat eigenlijk niet te vinden was, want het bestaat uit de CVS en de Walgreens. Het verkeer wat de stad 'ín' reed, hoopte zich op dus we besloten maar door te rijden en ergens onderweg wat te eten. Maar toen we gingen keren, zag Barbara de dollar store dus daar moest eerst gestopt worden. Na een paar minuten, werd er gebeld. De Virgin-meneer: ja sorry, we hebben die andere koffer ook gevonden dus die sturen we gelijk mee met de fedex. Geweldig nieuws!!! Hopelijk hebben we dan morgen allebei onze koffers. Dan kunnen we tenminste onze eigen kleding weer aan.
Langzamerhand kregen we ook honger, dus de tomtom het eerste de beste restaurant laten opzoeken (@ Raoul, hij werkt geweldig :-D ) En uitgekomen bij een grill restaurant. Maar dan wel een echte amerikaanse. Een leuke meid in de bgediening, die nog nooit van nederland had gehoord, maar ons zalige sparribs serveerde! Als toetje zelfgemaakte bananenpudding en pecan pie voor Sander. Nog even gestopt bij de Best Buy voor een geheugenkaartje en daarna lekker terug naar de hotelkamer. Wel een andere als net, want de tv deed het in de ene niet en we moeten wel iets te doen hebben. ;-) Ondertussen is het kwart voor negen en gaan we nog even tv kijken en 'waar is wally' zoeken en dan lekker slapen.
Morgen gaan we weer proberen uit te slapen en op naar Key West!
zondag 25 april 2010
Dag 4, 25 april 2010, Sarasota - Napels
Omdat we allebei vroeg wakker zijn, ook maar vroeg naar het onbijt! Om half acht zaten we al aan de cornflakes en aan de bagels met jelly. De tassen (van de wal*mart) ingepakt en op naar de uitcheckbalie. Daar konden we na het inleveren van de pasje gelijk door lopen naar de auto. Buiten ziet het er bewolkt uit en we denken dat de weer-dame best eens gelijk kan krijgen. Die heeft namelijk net op het nieuws gezegd dat vanavond gaat regenen! De koude flesjes water gaan in de leuning en we zijn klaar voor ons volgende ritje.
Dan op naar het Mayakka state park, dat is ongeveer een uurtje rijden van ons hotel. Daar aangekomen betalen we de entree. De pasjes van vorige jaar zijn hier helaas niet geldig, maar het geld gaat naar het behouden van het park dus we hebben vrede met de 6$ die we hier moeten betalen. De belangrijkste route door dit park, is een scenic drive, dus we kunnen lekker in de warme auto blijven zitten. Onderweg is er een korte wandeling en een stukje verder op een camping met winkel. Hier gaan we natuurlijk op jacht naar de vaste souvenir, maar deze word helaas niet gevonden. Wel een lachende aligator en je kunt hier ook een airboat tour doen.
We rijden nog een klein stukje door naar de bird-boardwalk, maar hier is niet veel te zien. De staan alleen maar een beetje te verbranden, dus we besluiten door te rijden naar de outlet. Het is pas 10 uur, dus daar hebben we alle tijd voor. Na een half uurtje rijden, rijden we er bijna voorbij :-)
Eigenlijk shoppen we er niet zoveel, alleen een afritsbroek voor Sander. We krijgen daar wel 20% extra korting op, omdat we ons e-mailadres geven voor wat spam! Halverwege nemen we bij de Starbucks een kopje thee met een koekje en een watertje met een koekje en dan kunnen we er weer even tegen aan! Oja, bijna vergeten, Barbara koopt nog wat ondergoed, waar Sander 3 kwartier voor moet wachten. Verder geen bijzondere dingen, of dingen die we toch niet meer naar huis kunnen nemen.
Sander belt de Virgin-dame nog een keer (vergoeden ze die telefoonkosten ook, maar eens even vragen als we weer op het vliegveld zijn) en nu hebben ze onze andere koffer ook gevonden! Ze zal ze versturen naar Florida-City. Jammer, we hadden gehoopt vanavond alvast een koffer te kunnen openmaken, met onze eigen kleding! Maar goed, fijn dat die andere ook terecht is. Volgend jaar wil ik er heel groot op zetten: Barbaras Webshop, dan kan hij ook niet kwijt raken. Ik ben benieuwd of alles er nog in zit. Sander z'n vezels beginnen namelijk langzaam op te raken en hoewel ze hier ook alle soorten en maten hebben, zijn zijn eigen vezels toch wel het fijnst!
Ondanks de teleurstelling (moeten we wéér winkelen :-D ) besluiten we toch naar Corkscrew Swamp te gaan. Daar verwachten we niet zoveel van, maar toch betalen we 20$ entree.
Gelukkig krijgen we daar geen spijt van! De boardwalk is erg mooi en heel goed onderhouden. Er is van alles te zien een een foto of vijftig maak ik zeker wel. Een paar filmpjes om de rust daar te laten horen, worden ook mooi. We zien zelfs 2 aligators! Tenminste er is een meneer die ze ziet, want wij waren ze zo voorbij gelopen! Later lezen we op het bord (waarop bezoekers kunnen laten weten wat ze hebben gezien) dat er ook een baby bij is, maar daar voor moeten we dan de foto nog maar eens heel goed bekijken. In de giftshop hebben we nu wel mijn vaste souvenir en ik krijg dan ook nog 2 minuten om hem te kopen. De giftshop gaat namelijk om 17:00 dicht en die mensen willen natuurlijk ook naar huis. Dus niet verder rondgekeken, maar gewoon gelijk gevraagd en een bamboo-versie gekocht.
We programmeren de TOMTOM maar weer eens in en rijden een een klein half uurtje naar het volgende hotel. We hebben nog nooit van staybridge gehoord, dus we stellen er ons niet te veel van voor. Weer zo'n verrassing. Het is geen hotelkamer maar een suite dus met een keuken. (niet dat we gaan koken ofzo ) en een redelijke douche. Hij is wel een beetje koud, maar aangezien het hier snik en snikheet is, is dat niet zo heel erg. Barbara kan maar moeilijk aan de warmte wennen (van wie zou ze dat hebben :-) ) dus die vind een coole douche niet zo erg. Het zeepje word als eerste ingepikt en Sander gebruikt onder de douche de shampoo, die erg lekker ruikt.
Sander trekt zijn nieuwe quicksilver en afritsbroek aan en we gaan op zoek naar spare-ribs want daar heeft Sander trek in. Bij de receptie vragen we een adresje en gelijk waar de Wal*mart te vinden is. De receptie-dame wijst ons naar city-grill maar onderweg komen we een Outback tegen. Daar hebben we al heel wat verhalen over gehoord, dus daar maar even gaan kijken. Binnen blijkt het ont-zett-end druk te zijn, dus die slaan we maar over. We rijden een stukje verder en zien daar de longhorn, waar we ook al eerder wat over gehoord hebben. We besluiten daar wat te gaan eten. Bij binnenkomst natuurlijk naar een plekje gedirigeerd en we bestellen water en een raspberry tea (dat is er een met wodka en hij is zalig).
Sander gaat voor de spareribs en Barbara neemt steak. Beide gerechten zijn erg goed bereid en we nemen samen een klein toetje voor toe. We proberen een beetje rustig aan te doen en de afgelopen 3 dagen lukt dat best!
Weer op weg naar onze meest bezochte winkel in de afgelopen 3 dagen, de Wal*mart. Deze keer wat shirts voor Barbara en eindelijk ook muisjes voor de poesjes. Nu maar hopen dat ze nieuwe net zo fijn vinden als die oude. Nog wat schone sokken en een lippenstiftje, want dit zitten natuurlijk ook allemaal in de koffer. Oja, ook nog strepsils, maar dan de amerikaanse variant, want al die warmte en airco gaat niet in je koude kleren zitten. In de koffer zit Tragitol. We hadden natuurlijk wel gerekend op keelpijn, maar niet op het feit dat we onze koffers niet zouden hebben :-)
Gelukkig zijn alle opladers wel meegekomen in de rugzak, dat maakt laptoppen en fotograferen toch wel weer makkelijk.
Bij terugkomst in het hotel, stapt Sander gelijk in bed. Hij is moe van al het winkelen en heeft pijn in zijn kuiten van het board-walken. Barbara typt het verslag, helaas is er geen internet, dus het plaatsen moet tot morgen wachten. De receptie-dame heeft ons verteld dat er werkzaamheden zijn.
Morgen ontbijt tot half tien, maar zo te zien een hele uitgebreide. Ben benieuwd!
Dan op naar het Mayakka state park, dat is ongeveer een uurtje rijden van ons hotel. Daar aangekomen betalen we de entree. De pasjes van vorige jaar zijn hier helaas niet geldig, maar het geld gaat naar het behouden van het park dus we hebben vrede met de 6$ die we hier moeten betalen. De belangrijkste route door dit park, is een scenic drive, dus we kunnen lekker in de warme auto blijven zitten. Onderweg is er een korte wandeling en een stukje verder op een camping met winkel. Hier gaan we natuurlijk op jacht naar de vaste souvenir, maar deze word helaas niet gevonden. Wel een lachende aligator en je kunt hier ook een airboat tour doen.
We rijden nog een klein stukje door naar de bird-boardwalk, maar hier is niet veel te zien. De staan alleen maar een beetje te verbranden, dus we besluiten door te rijden naar de outlet. Het is pas 10 uur, dus daar hebben we alle tijd voor. Na een half uurtje rijden, rijden we er bijna voorbij :-)
Eigenlijk shoppen we er niet zoveel, alleen een afritsbroek voor Sander. We krijgen daar wel 20% extra korting op, omdat we ons e-mailadres geven voor wat spam! Halverwege nemen we bij de Starbucks een kopje thee met een koekje en een watertje met een koekje en dan kunnen we er weer even tegen aan! Oja, bijna vergeten, Barbara koopt nog wat ondergoed, waar Sander 3 kwartier voor moet wachten. Verder geen bijzondere dingen, of dingen die we toch niet meer naar huis kunnen nemen.
Sander belt de Virgin-dame nog een keer (vergoeden ze die telefoonkosten ook, maar eens even vragen als we weer op het vliegveld zijn) en nu hebben ze onze andere koffer ook gevonden! Ze zal ze versturen naar Florida-City. Jammer, we hadden gehoopt vanavond alvast een koffer te kunnen openmaken, met onze eigen kleding! Maar goed, fijn dat die andere ook terecht is. Volgend jaar wil ik er heel groot op zetten: Barbaras Webshop, dan kan hij ook niet kwijt raken. Ik ben benieuwd of alles er nog in zit. Sander z'n vezels beginnen namelijk langzaam op te raken en hoewel ze hier ook alle soorten en maten hebben, zijn zijn eigen vezels toch wel het fijnst!
Ondanks de teleurstelling (moeten we wéér winkelen :-D ) besluiten we toch naar Corkscrew Swamp te gaan. Daar verwachten we niet zoveel van, maar toch betalen we 20$ entree.
Gelukkig krijgen we daar geen spijt van! De boardwalk is erg mooi en heel goed onderhouden. Er is van alles te zien een een foto of vijftig maak ik zeker wel. Een paar filmpjes om de rust daar te laten horen, worden ook mooi. We zien zelfs 2 aligators! Tenminste er is een meneer die ze ziet, want wij waren ze zo voorbij gelopen! Later lezen we op het bord (waarop bezoekers kunnen laten weten wat ze hebben gezien) dat er ook een baby bij is, maar daar voor moeten we dan de foto nog maar eens heel goed bekijken. In de giftshop hebben we nu wel mijn vaste souvenir en ik krijg dan ook nog 2 minuten om hem te kopen. De giftshop gaat namelijk om 17:00 dicht en die mensen willen natuurlijk ook naar huis. Dus niet verder rondgekeken, maar gewoon gelijk gevraagd en een bamboo-versie gekocht.
We programmeren de TOMTOM maar weer eens in en rijden een een klein half uurtje naar het volgende hotel. We hebben nog nooit van staybridge gehoord, dus we stellen er ons niet te veel van voor. Weer zo'n verrassing. Het is geen hotelkamer maar een suite dus met een keuken. (niet dat we gaan koken ofzo ) en een redelijke douche. Hij is wel een beetje koud, maar aangezien het hier snik en snikheet is, is dat niet zo heel erg. Barbara kan maar moeilijk aan de warmte wennen (van wie zou ze dat hebben :-) ) dus die vind een coole douche niet zo erg. Het zeepje word als eerste ingepikt en Sander gebruikt onder de douche de shampoo, die erg lekker ruikt.
Sander trekt zijn nieuwe quicksilver en afritsbroek aan en we gaan op zoek naar spare-ribs want daar heeft Sander trek in. Bij de receptie vragen we een adresje en gelijk waar de Wal*mart te vinden is. De receptie-dame wijst ons naar city-grill maar onderweg komen we een Outback tegen. Daar hebben we al heel wat verhalen over gehoord, dus daar maar even gaan kijken. Binnen blijkt het ont-zett-end druk te zijn, dus die slaan we maar over. We rijden een stukje verder en zien daar de longhorn, waar we ook al eerder wat over gehoord hebben. We besluiten daar wat te gaan eten. Bij binnenkomst natuurlijk naar een plekje gedirigeerd en we bestellen water en een raspberry tea (dat is er een met wodka en hij is zalig).
Sander gaat voor de spareribs en Barbara neemt steak. Beide gerechten zijn erg goed bereid en we nemen samen een klein toetje voor toe. We proberen een beetje rustig aan te doen en de afgelopen 3 dagen lukt dat best!
Weer op weg naar onze meest bezochte winkel in de afgelopen 3 dagen, de Wal*mart. Deze keer wat shirts voor Barbara en eindelijk ook muisjes voor de poesjes. Nu maar hopen dat ze nieuwe net zo fijn vinden als die oude. Nog wat schone sokken en een lippenstiftje, want dit zitten natuurlijk ook allemaal in de koffer. Oja, ook nog strepsils, maar dan de amerikaanse variant, want al die warmte en airco gaat niet in je koude kleren zitten. In de koffer zit Tragitol. We hadden natuurlijk wel gerekend op keelpijn, maar niet op het feit dat we onze koffers niet zouden hebben :-)
Gelukkig zijn alle opladers wel meegekomen in de rugzak, dat maakt laptoppen en fotograferen toch wel weer makkelijk.
Bij terugkomst in het hotel, stapt Sander gelijk in bed. Hij is moe van al het winkelen en heeft pijn in zijn kuiten van het board-walken. Barbara typt het verslag, helaas is er geen internet, dus het plaatsen moet tot morgen wachten. De receptie-dame heeft ons verteld dat er werkzaamheden zijn.
Morgen ontbijt tot half tien, maar zo te zien een hele uitgebreide. Ben benieuwd!
Dag 3, 24 april 2010, St. Petersburg - Sarasota.
Vanmorgen lekker uitgeslapen, wat niet helemaal de planning was maar wel erg fijn voor in de vakantie! Na het complementaire ontbijt, wat ons reuze meeviel (er waren bagels, jam, pindakaas, koffie, thee, sapjes, en je kon zelf wafels maken! ) alle tasjes van de wal*mart weer ingepakt en in de auto gezet. Onderweg naar Bush Gardens!!
Bij aankomst de auto geparkeerd voor 12$ en op naar de ingang. Daar konden we redelijk snel doorlopen want we hadden de tickets al geprint. Als we dat wilden konden we nog een keer voor de helft van de prijs, maar ja het is wel een beetje uit de route vanuit de Everglades. :-)
Gelijk doorgelopen naar een van de grote achtbanen, waar Sander gelijk kon doorlopen. Het was gelukkig nog niet zo druk. Daarna door naar de volgende achtbaan, een houten, waar sander maar een minuutje of tien hoefde te wachten. En Barbara dus ook! Barbara had bijna een henna-tatoo laten zetten, maar er was geen ontwerpje wat haar beviel. Na deze houten achtbaan een slushpuppie in alle kleuren voor Barbara en een watertje voor Sander. Op naar de volgende achterbaan! Daar was het wat drukker en moest die arme Sander, in zijn eentje, zeker twintig minuten wachten (Marcel en Esmay, jullie aanwezigheid is echt dringend gewenst :-D ) Barbara heeft ondertussen wat gewinkeld maar niet geslaagd voor een nieuw shirt voor Sander.
Toen op naar iets te eten in Timbuktu (het bestaat echt!) waar we voor een portie frietjes, een corndog en chicken strips gingen. Uiteraard voorzien van ketchup en mosterd, maar geen mayo.
Gelijk de dame van virgin even gebeld, maar Sander kreeg de voicemail. Gisteren had ze de voicemail ingesproken bij het hotel, maar er stond niet veel op.
Met de skysafari weer terug naar het begin, Barbara vond het al lang niet meer zo eng als die keer in San Diego, waar de rij inmiddels was gegroeid tot zeker 20 minuten. Nog wat foto's genomen en toen via het apen deel terug naar de ingang. We moeten bekennen: we vonden het aardig. Maar niet overweldigend, we zijn er niet zeker van of dit komt omdat de Safari-trein het niet deed, of omdat Barbara zo lang moest wachten, maar het is niet echt ons park. Het was allemaal schoon en netjes, daar lag het zeker niet aan. Maar we zouden er geen twee dagen zoet kunnen zijn, zeker omdat we de shows niet zo intressant vonden.
Nadat we onze auto weer hadden gevonden,bij parkeerplaats F, zagen we dat de koffer mevrouw had gebeld. Sander heeft haar terug gebeld en geloof het of niet, ze hebben maar een van onze koffers gestuurd van af Manchester. Die gaat ze nu opsturen naar Napels. We zijn heel hard aan het duimen dat het de koffer is met de toiletspullen. We hadden al eerder gelezen over kwijt geraakte koffers, dus we pakken ze meestal half om half (de helft voor Barbara en de helft voor Sander) dus we waren wel een beetje voorbereid :-)
Daarna op weg naar Ellonton Prime Outlets, waar we lekker hebben gewinkeld bij Tommy.
Ook een wrapje gegeten. Oja en een quick silver shirt voor Sander.
Toen door naar Sarasota, waar de Quinta Inn er al beter uit zag die van gisteren. We werden keurig ontvangen maar er waren nog geen koffers. Onderweg zagen we een minigolf baan, dus na een rondje door het centrum van Sarasota, hebben we daar nog een rondje gespeeld. Natuurlijk heeft Sander "gewonnen" anders zou er geen lol aan zijn, hihhihi. Na een ijsje dan op weg naar het hotel. Even snel een beetje opgeruimd op de achterbank, al die lege waterflesjes, dat ziet er ook zo rommelig uit.
In de kamer onze nieuwe aanwinsten nog even bekeken, reacties gelezen op de blog (het blijft toch leuk als iedereen met je mee leeft!), lekker onder de douche geweest en nu: naar bed!
Bij aankomst de auto geparkeerd voor 12$ en op naar de ingang. Daar konden we redelijk snel doorlopen want we hadden de tickets al geprint. Als we dat wilden konden we nog een keer voor de helft van de prijs, maar ja het is wel een beetje uit de route vanuit de Everglades. :-)
Gelijk doorgelopen naar een van de grote achtbanen, waar Sander gelijk kon doorlopen. Het was gelukkig nog niet zo druk. Daarna door naar de volgende achtbaan, een houten, waar sander maar een minuutje of tien hoefde te wachten. En Barbara dus ook! Barbara had bijna een henna-tatoo laten zetten, maar er was geen ontwerpje wat haar beviel. Na deze houten achtbaan een slushpuppie in alle kleuren voor Barbara en een watertje voor Sander. Op naar de volgende achterbaan! Daar was het wat drukker en moest die arme Sander, in zijn eentje, zeker twintig minuten wachten (Marcel en Esmay, jullie aanwezigheid is echt dringend gewenst :-D ) Barbara heeft ondertussen wat gewinkeld maar niet geslaagd voor een nieuw shirt voor Sander.
Toen op naar iets te eten in Timbuktu (het bestaat echt!) waar we voor een portie frietjes, een corndog en chicken strips gingen. Uiteraard voorzien van ketchup en mosterd, maar geen mayo.
Gelijk de dame van virgin even gebeld, maar Sander kreeg de voicemail. Gisteren had ze de voicemail ingesproken bij het hotel, maar er stond niet veel op.
Met de skysafari weer terug naar het begin, Barbara vond het al lang niet meer zo eng als die keer in San Diego, waar de rij inmiddels was gegroeid tot zeker 20 minuten. Nog wat foto's genomen en toen via het apen deel terug naar de ingang. We moeten bekennen: we vonden het aardig. Maar niet overweldigend, we zijn er niet zeker van of dit komt omdat de Safari-trein het niet deed, of omdat Barbara zo lang moest wachten, maar het is niet echt ons park. Het was allemaal schoon en netjes, daar lag het zeker niet aan. Maar we zouden er geen twee dagen zoet kunnen zijn, zeker omdat we de shows niet zo intressant vonden.
Nadat we onze auto weer hadden gevonden,bij parkeerplaats F, zagen we dat de koffer mevrouw had gebeld. Sander heeft haar terug gebeld en geloof het of niet, ze hebben maar een van onze koffers gestuurd van af Manchester. Die gaat ze nu opsturen naar Napels. We zijn heel hard aan het duimen dat het de koffer is met de toiletspullen. We hadden al eerder gelezen over kwijt geraakte koffers, dus we pakken ze meestal half om half (de helft voor Barbara en de helft voor Sander) dus we waren wel een beetje voorbereid :-)
Daarna op weg naar Ellonton Prime Outlets, waar we lekker hebben gewinkeld bij Tommy.
Ook een wrapje gegeten. Oja en een quick silver shirt voor Sander.
Toen door naar Sarasota, waar de Quinta Inn er al beter uit zag die van gisteren. We werden keurig ontvangen maar er waren nog geen koffers. Onderweg zagen we een minigolf baan, dus na een rondje door het centrum van Sarasota, hebben we daar nog een rondje gespeeld. Natuurlijk heeft Sander "gewonnen" anders zou er geen lol aan zijn, hihhihi. Na een ijsje dan op weg naar het hotel. Even snel een beetje opgeruimd op de achterbank, al die lege waterflesjes, dat ziet er ook zo rommelig uit.
In de kamer onze nieuwe aanwinsten nog even bekeken, reacties gelezen op de blog (het blijft toch leuk als iedereen met je mee leeft!), lekker onder de douche geweest en nu: naar bed!
zaterdag 24 april 2010
Dag 2, 23 april 2010, Orlando - St. Petersburg.
Vanmorgen lekker uitgeslapen maar allebei met hoofpijn opgestaan, niet helemaal de planning.
Omdat we allebei best moe zijn besloten om maar niet naar bush gardens te gaan. Je moet wel een beetje uitgerust zijn, wil je er plezier van hebben! Dus op naar de Bass Pro om daar op zoek te gaan naar schoenen en afritsbroeken voor Sander. En misschien zo'n ingewikkeld molentje voor de hengel van de vader van Sander, maar dat zien we daar wel! We gaan eerst nog even naar de Wal*Mart voor wat gel, een borstel en een dagcreme-tje. Want dat waren we natuurlijk vergeten gisteren. Toen naar de Basspro, twee paar schoenen gescoord en een afritsbroek, maar geen molentje. Die zijn hier net zo duur als thuis, dus dat heeft geen zin.
Toen op weg naar Saint Petersburg, waar we na even zoeken gelijk terecht konden op onze kamer. Ietsje kleiner als die van gisteren, maar wel met twee bedden! Een voor de koffers en een voor ons. Oja, de koffers. Sander heeft gebeld en ze zijn aangekomen vanuit Manchester. De virgin-dame zou ze per koerier naar ons hotel hier sturen, maar inmiddels is het half tien en zijn er nog niet. Het optimisme van vanmiddag toen Sander die dame sprak is inmiddels wel weer gedaald. Maar goed, na het inchecken, zijn we naar wimsodoodle gegaan.
Hier wilde Barbara scrap spullen komen, maar alles was stik-duur. Dat werd dus niet zoveel als gehoopt, maar wel wat leuke dingen. Daarna naar het Dali museum. Waar we om half vijf aankwamen maar wat om vijf uur dicht ging. Oeps, dat had dus niet meer zoveel zin $17 voor een half uurtje! Na wat rondshoppen in de museum shop kregen we wel wat honger.
Omdat we allebei best moe zijn besloten om maar niet naar bush gardens te gaan. Je moet wel een beetje uitgerust zijn, wil je er plezier van hebben! Dus op naar de Bass Pro om daar op zoek te gaan naar schoenen en afritsbroeken voor Sander. En misschien zo'n ingewikkeld molentje voor de hengel van de vader van Sander, maar dat zien we daar wel! We gaan eerst nog even naar de Wal*Mart voor wat gel, een borstel en een dagcreme-tje. Want dat waren we natuurlijk vergeten gisteren. Toen naar de Basspro, twee paar schoenen gescoord en een afritsbroek, maar geen molentje. Die zijn hier net zo duur als thuis, dus dat heeft geen zin.
Toen op weg naar Saint Petersburg, waar we na even zoeken gelijk terecht konden op onze kamer. Ietsje kleiner als die van gisteren, maar wel met twee bedden! Een voor de koffers en een voor ons. Oja, de koffers. Sander heeft gebeld en ze zijn aangekomen vanuit Manchester. De virgin-dame zou ze per koerier naar ons hotel hier sturen, maar inmiddels is het half tien en zijn er nog niet. Het optimisme van vanmiddag toen Sander die dame sprak is inmiddels wel weer gedaald. Maar goed, na het inchecken, zijn we naar wimsodoodle gegaan.
Hier wilde Barbara scrap spullen komen, maar alles was stik-duur. Dat werd dus niet zoveel als gehoopt, maar wel wat leuke dingen. Daarna naar het Dali museum. Waar we om half vijf aankwamen maar wat om vijf uur dicht ging. Oeps, dat had dus niet meer zoveel zin $17 voor een half uurtje! Na wat rondshoppen in de museum shop kregen we wel wat honger.
Dus na een rondje of drie door St. Petersburg, we zijn niet eigenwijs tomtom, maar we geloven echt niet dat we daar heen moeten!! Uiteindelijk de auto geparkeerd aan 2th avenu en gelopen naar het tapas restaurant. Daar binnen gezeten en lekker gegeten.
We hadden: gehaktballetjes, olijfjes, broodje pesto-kaas-serrano ham-sla, spaanse salade, vers warm broodje met olijfolie. Daarna hadden we geen honger meer, niet eens een toetje gegeten!
Barbara had een lekkere coctail met Peer en Sander water. Daarna nog even naar de mini tuintje met allerlei soorten palmen. Sander zag daar een gele chalanger (als je het zo schrijft ;-) ) en was ook weer blij. Er was vanavond ook een wedstrijd van de Rays, dus het was overal ontzettend druk.
Na het eten naar de kamer en allebie erg moe. omdat we niet om half zeven naar bed wilden gaan, nog even naar de wallgreens. Daar blauwe kaugummetjes gekocht en koortslipcreme voor Sander, want dat hebben we wel, maar het zit in de koffer.
We hebben al twee keer gevraagd, maar ze zijn er nog niet. Dus we wachten vol spanning af, of ze ons gaan bellen of dat ze ze gewoon morgen naar Sarasota sturen!
Inmiddels is het half tien en gaan we tandenpoetsen en slapen.
(Sorry Edgar geen urencode bij de hand, dus daarom een kort verslag van vandaag :-D )
ps het verslag was natuurlijk al lang af, maar we hadden even geen internet verbinding!
vrijdag 23 april 2010
Dag 1,22 april 2010, Rotterdam - Amsterdam - Manchester - Orlando.
Na de vreselijk vroege wekker nog snel de toilettassen ingepakt en samen even wat gegeten.
Rond kwart over zes naar de metro, waar we nog 20 minuten moesten wachten op een totaal uitgestorven perron! Na een kwartier werd de rest van de wereld ook wakker want er waren zover meer mensen die wilde instappen en er zaten zelfs mensen in :-)
Op Alexander een treinkaartje gekocht en naar Rotterdam Centraal en door naar Schiphol. Ruim op tijd volgens onze planning (10 uur vertrekken, 7 uur aanwezig zijn) alleen waar we even geen rekening mee houden gehouden was dat de hele vertrekhal vol zou staan met mensen. Gelukkig had Sander een sluiproute ontdekt en konden we nog net naar binnen waarna het achter ons werd afgesloten.
Gelukkig had Sander gisteren al ingecheckt, dus het was een kwestie van de boardingpassen uitprinten (half uurtje wachten) en de koffers inchecken (nog een half uurtje wachten:-) ) met de self service (gemaakt door Lasertec) Daarna door naar een broodje, want zo'n eind onderweg zijn valt niet mee. Nog even wachten voor we mochten boarden en we gingen mooi op tijd op weg naar Manchester, een kwartiertje vertraging valt reuze mee!
Eenmaal aangekomen in Manchester gaan we naar de transferhal, waar we helemaal alleen staan. Zou dat wel goed zijn, is er dan werkelijk helemaal niemand die ook wil overstappen???? Na een minuutje of tien komt er een busje en we zijn echt de enige die van T2 naar de transferhal willen. We horen van de bestuurder (van een jaar of 80) dat we ook hier weer terugkomen, we zijn benieuwd. Eenmaal in de transferhal aangekomen, hebben we geen boardingpassen, dus moeten we even wachten. Er is maar liefst één dame om alle passagiers te helpen. Alle vier de passagiers moet ik er dan wel even bij vertellen. Een stel komt uit kopenhagen en is al vier dagen onderweg om thuis te komen. Een meneer alleen wil ook mee met onze vlucht, maar het omboeken blijkt niet goed te zijn gegaan. De baliedame kan maar met veel pijn en moeite iemand bereiken voor onze vlucht en ze geeft handmatig onze koffernummers door. Als dat maar goed gaat!
Wij gaan ondertussen door de security en Barbara's tas word zelfs gecontroleerd op heroine (zoals op tv bij Bordercontrol :-) ) Natuurlijk zit dat er niet in en mogen we door lopen. De dame van de volgende balie noteert met de hand waar we vandaan komen en heen willen en dan worden we weer naar de bus gestuurd om naar T2 te gaan. Jammer genoeg niet dezelfde meneer, maar via de achterom weggetjes komen we toch daar waar we zijn moeten.
Intussen hebben we een beetje trek, dus we pinnen wat ponden (je kunt niet eens met euro's betalen!) en nemen een broodje en een drinkje. Dan door naar de incheck van onze vlucht naar Orlando. We worden allemaal gefoullieerd en alle tassen worden opengemaakt en doorzocht. Dat hebben we nog niet eerder meegemaakt en we zijn echt onder de indruk!
Met enorme lange duur van de vlucht zullen we jullie niet vervelen, omdat virgin een "oud" entertainment systeem heeft vergeleken met dat van Delta, kunnen we alleen maar allemaal tegelijk naar dezelfde films kijken en kun je ook geen spelletjes spelen. Echt balen!! We zijn gewoon verwend geraakt bij Delta. We eten nog een kipje met boontjes en aardappeltjes met een chocolade toetje en krijgen vlak voor we gaan landen nog een kopje thee met een muffin. Dan is het eindelijk zover en zetten we voet op Amerikaanse bodem. Oja, Barbara heeft de vlucht met bijna geen rugpijn overleefd!!!
Even door de security, foto-tje, vingerafdrukje, esta verklarinkje en klaar zijn we. Vol vertrouwen (nog) lopen we naar de band voor de koffers en je raad het al: die zijn er niet. We vragen het voor de zekerheid nog even, maar meer koffers komen er echt niet. Die staan natuurlijk nog op Manchester bij die handige baliedame! Voor deze zekerheid nog even naar beneden waar alle overgebleven koffers terecht komen, maar ook daar onze koffers niet!!!
We spreken een dame aan van Virgin en ze doet een boeking voor ons. We mogen voor 100$ pyama's kopen en toiletspullen wat we dan vergoed krijgen. Als ze de koffers vinden, sturen ze die na. We laten de adressen achter van de komende drie dagen en gaan vol goede moed naar Dollar, waar we onze auto willen ophalen.
Dat gaat wel gewoon goed en even laten hebben we een mooi ford explorer uitgezocht.
We rijden door naar het hotel wat we dankzij de tomtom en de route beschrijving in een keer kunnen vinden en checken daarin. Alles is al betaald door Hotwire, dus dat is geen probleem
Omdat we niet superveel honger hebben en een pyama nodig hebben, rijden we even naar de walmart, waar we al snel door die 100$ heen zijn :-) maar daar heb ik wel een tinkerbell pyama voor (dat vertel ik natuurlijk niet om bepaald mensen jaloers te maken ;-) ) en hij zit heel lekker.
Oja, we kopen natuurlijk korte broeken, sokken, shirtjes, water en brood , goed voor de lijn hihi.
In het Raddison Hotel, kan mijn "hobby" weer beginnen, het eerste zeepje zit in de tas!
Dan is het tijd om te gaan slapen, want ik heb onderhand lucifers nodig om mijn ogen open te houden, want het is nu 4:19 nederlandse tijd! dus snel nog even het reisverslag en dan..... zzzzzzz
Rond kwart over zes naar de metro, waar we nog 20 minuten moesten wachten op een totaal uitgestorven perron! Na een kwartier werd de rest van de wereld ook wakker want er waren zover meer mensen die wilde instappen en er zaten zelfs mensen in :-)
Op Alexander een treinkaartje gekocht en naar Rotterdam Centraal en door naar Schiphol. Ruim op tijd volgens onze planning (10 uur vertrekken, 7 uur aanwezig zijn) alleen waar we even geen rekening mee houden gehouden was dat de hele vertrekhal vol zou staan met mensen. Gelukkig had Sander een sluiproute ontdekt en konden we nog net naar binnen waarna het achter ons werd afgesloten.
Gelukkig had Sander gisteren al ingecheckt, dus het was een kwestie van de boardingpassen uitprinten (half uurtje wachten) en de koffers inchecken (nog een half uurtje wachten:-) ) met de self service (gemaakt door Lasertec) Daarna door naar een broodje, want zo'n eind onderweg zijn valt niet mee. Nog even wachten voor we mochten boarden en we gingen mooi op tijd op weg naar Manchester, een kwartiertje vertraging valt reuze mee!
Eenmaal aangekomen in Manchester gaan we naar de transferhal, waar we helemaal alleen staan. Zou dat wel goed zijn, is er dan werkelijk helemaal niemand die ook wil overstappen???? Na een minuutje of tien komt er een busje en we zijn echt de enige die van T2 naar de transferhal willen. We horen van de bestuurder (van een jaar of 80) dat we ook hier weer terugkomen, we zijn benieuwd. Eenmaal in de transferhal aangekomen, hebben we geen boardingpassen, dus moeten we even wachten. Er is maar liefst één dame om alle passagiers te helpen. Alle vier de passagiers moet ik er dan wel even bij vertellen. Een stel komt uit kopenhagen en is al vier dagen onderweg om thuis te komen. Een meneer alleen wil ook mee met onze vlucht, maar het omboeken blijkt niet goed te zijn gegaan. De baliedame kan maar met veel pijn en moeite iemand bereiken voor onze vlucht en ze geeft handmatig onze koffernummers door. Als dat maar goed gaat!
Wij gaan ondertussen door de security en Barbara's tas word zelfs gecontroleerd op heroine (zoals op tv bij Bordercontrol :-) ) Natuurlijk zit dat er niet in en mogen we door lopen. De dame van de volgende balie noteert met de hand waar we vandaan komen en heen willen en dan worden we weer naar de bus gestuurd om naar T2 te gaan. Jammer genoeg niet dezelfde meneer, maar via de achterom weggetjes komen we toch daar waar we zijn moeten.
Intussen hebben we een beetje trek, dus we pinnen wat ponden (je kunt niet eens met euro's betalen!) en nemen een broodje en een drinkje. Dan door naar de incheck van onze vlucht naar Orlando. We worden allemaal gefoullieerd en alle tassen worden opengemaakt en doorzocht. Dat hebben we nog niet eerder meegemaakt en we zijn echt onder de indruk!
Met enorme lange duur van de vlucht zullen we jullie niet vervelen, omdat virgin een "oud" entertainment systeem heeft vergeleken met dat van Delta, kunnen we alleen maar allemaal tegelijk naar dezelfde films kijken en kun je ook geen spelletjes spelen. Echt balen!! We zijn gewoon verwend geraakt bij Delta. We eten nog een kipje met boontjes en aardappeltjes met een chocolade toetje en krijgen vlak voor we gaan landen nog een kopje thee met een muffin. Dan is het eindelijk zover en zetten we voet op Amerikaanse bodem. Oja, Barbara heeft de vlucht met bijna geen rugpijn overleefd!!!
Even door de security, foto-tje, vingerafdrukje, esta verklarinkje en klaar zijn we. Vol vertrouwen (nog) lopen we naar de band voor de koffers en je raad het al: die zijn er niet. We vragen het voor de zekerheid nog even, maar meer koffers komen er echt niet. Die staan natuurlijk nog op Manchester bij die handige baliedame! Voor deze zekerheid nog even naar beneden waar alle overgebleven koffers terecht komen, maar ook daar onze koffers niet!!!
We spreken een dame aan van Virgin en ze doet een boeking voor ons. We mogen voor 100$ pyama's kopen en toiletspullen wat we dan vergoed krijgen. Als ze de koffers vinden, sturen ze die na. We laten de adressen achter van de komende drie dagen en gaan vol goede moed naar Dollar, waar we onze auto willen ophalen.
Dat gaat wel gewoon goed en even laten hebben we een mooi ford explorer uitgezocht.
We rijden door naar het hotel wat we dankzij de tomtom en de route beschrijving in een keer kunnen vinden en checken daarin. Alles is al betaald door Hotwire, dus dat is geen probleem
Omdat we niet superveel honger hebben en een pyama nodig hebben, rijden we even naar de walmart, waar we al snel door die 100$ heen zijn :-) maar daar heb ik wel een tinkerbell pyama voor (dat vertel ik natuurlijk niet om bepaald mensen jaloers te maken ;-) ) en hij zit heel lekker.
Oja, we kopen natuurlijk korte broeken, sokken, shirtjes, water en brood , goed voor de lijn hihi.
In het Raddison Hotel, kan mijn "hobby" weer beginnen, het eerste zeepje zit in de tas!
Dan is het tijd om te gaan slapen, want ik heb onderhand lucifers nodig om mijn ogen open te houden, want het is nu 4:19 nederlandse tijd! dus snel nog even het reisverslag en dan..... zzzzzzz
woensdag 21 april 2010
De kans word steeds groter dat we gaan!!
Vanmorgen heeft Sander kunnen inchecken bij de KLM, dus deel een lijkt geregeld!
Hij zag niet onze vlucht vanaf Manchester, maar dat zien we dan wel weer als we er zijn.....
Hij zag niet onze vlucht vanaf Manchester, maar dat zien we dan wel weer als we er zijn.....
dinsdag 20 april 2010
We denken dat we gaan!!!
Jawel, het lijkt erop dat we toch gaan vliegen donderdag.
Net even op de site van de vliegtuigen gekeken www.flightradar24.com en het luchtruim boven Engeland lijkt open. we gaan er dus gewoon vanuit dat we zullen vertrekken.
Sander gaat voor de zekerheid toch nog even de anwb bellen waar we de tickets hebben geboekt en dan horen we het wel.
Morgen heeft Sander een halve dag vrij om de laatste dingen in te pakken, het huis nog even te poetsen en als het nodig is de laatste boodschappen te doen. Barbara moet morgenavond nog naar cursus en ze hoopt dat het niet zo laat word, want donderdag moeten we om half vijf op!
Dan kunnen we metro van half zes nemen en zijn we tegen zeven uur op Schiphol.
De volgende blog is dan vanuit Florida!!!
Net even op de site van de vliegtuigen gekeken www.flightradar24.com en het luchtruim boven Engeland lijkt open. we gaan er dus gewoon vanuit dat we zullen vertrekken.
Sander gaat voor de zekerheid toch nog even de anwb bellen waar we de tickets hebben geboekt en dan horen we het wel.
Morgen heeft Sander een halve dag vrij om de laatste dingen in te pakken, het huis nog even te poetsen en als het nodig is de laatste boodschappen te doen. Barbara moet morgenavond nog naar cursus en ze hoopt dat het niet zo laat word, want donderdag moeten we om half vijf op!
Dan kunnen we metro van half zes nemen en zijn we tegen zeven uur op Schiphol.
De volgende blog is dan vanuit Florida!!!
zaterdag 10 april 2010
Nog 12 nachtjes slapen.....
Het is bijna zover, nog zo'n tien nachtjes slapen dan gaan we aan ons florida avontuur beginnen.
Ondertussen zijn alle hotels zo'n beetje geboekt en betaald en is mijn koffer ingepakt (nee hij is niet in kadopapier, maar al mijn kleding zit erin :-) ) Sander heeft de kaartjes voor Seaworld besteld, dus die hebben we in huis. Hij heeft ergens een coupon code gevonden, dat scheelde toch weer 20 euro! Ook voor Bush Gardens zijn ze gekocht, ook met coupon code. Dat is toch best handig, zo via internet!
Er is nog een overnachting die we niet geboekt hebben, daar van moeten we even kijken wat het handigste is.
Intussen hebben we ook gehoord/gelezen dat de lancering is uitgesteld, dus daar balen we wel een beetje van. Het leek ons juist zo cool omdat een keer mee te maken. Het is ook nog niet duidelijk wanneer het dan wel is, maar wij zijn er niet bij........
Sander zijn ouders komen op de poesjes passen, dus dat is ook weer geregeld! Kunnen ze lekker in de tuin zitten als het een beetje mooi weer is.
Meer nieuws even niet, we houden jullie op de hoogte!
Ondertussen zijn alle hotels zo'n beetje geboekt en betaald en is mijn koffer ingepakt (nee hij is niet in kadopapier, maar al mijn kleding zit erin :-) ) Sander heeft de kaartjes voor Seaworld besteld, dus die hebben we in huis. Hij heeft ergens een coupon code gevonden, dat scheelde toch weer 20 euro! Ook voor Bush Gardens zijn ze gekocht, ook met coupon code. Dat is toch best handig, zo via internet!
Er is nog een overnachting die we niet geboekt hebben, daar van moeten we even kijken wat het handigste is.
Intussen hebben we ook gehoord/gelezen dat de lancering is uitgesteld, dus daar balen we wel een beetje van. Het leek ons juist zo cool omdat een keer mee te maken. Het is ook nog niet duidelijk wanneer het dan wel is, maar wij zijn er niet bij........
Sander zijn ouders komen op de poesjes passen, dus dat is ook weer geregeld! Kunnen ze lekker in de tuin zitten als het een beetje mooi weer is.
Meer nieuws even niet, we houden jullie op de hoogte!
Abonneren op:
Posts (Atom)